W dniu dzisiejszym, tj. 05.11.2019 r. Sąd Okręgowy w Gliwicach (I C 662/18, SSO Beata Majewska-Czajkowska) wydał wyrok w sprawie z powództwa PKO BP S.A. (dot. umowy Nordea Habitat z końca 2007 r.), w którym:
1. oddalił żądanie główne banku o zapłatę kwoty niespełna 350 tys. CHF,
2. oddalił żądanie ewentualne banku o zapłatę kwoty ponad 1,4 mln zł,
3. zasądził na rzecz banku kwotę 870 tys. zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia (wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 31.10.2019 r.)
W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że umowa jest nieważna (z uwagi na abuzywność klauzul przeliczeniowych). Sąd zasądził na rzecz banku kwotę, którą bank wypłacił kredytobiorcy. Sąd nie pomniejszył tej kwoty o wpłacone przez kredytobiorcę kwoty uznając, że każde z roszczeń stron (banku o zwrot kapitału i kredytobiorcy o zwrot uiszczanych rat kredytowych) jest roszczeniem samodzielnym a w sprawie nie było zarzutu potrącenia (gdyż roszczenie ewentualne z bezpodstawnego wzbogacenia zostało zgłoszone na ostatniej rozprawie i nie było takiej możliwości). Oczywiście takie potrącenie zostanie dokonane w najbliższym czasie, na skutek czego zobowiązanie klienta względem banku zostanie obniżone do kwoty ok. 450 tys. zł. W zakresie zarzutu przedawnienia Sąd przyjął, że termin wymagalności zwrotu kwoty kapitału należy liczyć od dnia wyroku, wskazując jednocześnie, że nawet gdyby roszczenie było przedawnione, to taki zarzut należy nie uwzględniać ze względu na zasady współżycia społecznego.
Co istotne, w sprawie była zawarta umowa ramowa w zakresie negocjowania kursów i kredyt został uruchomiony po kursie innym niż z tabeli banku (sąd oczywiście uznał w ślad za naszymi twierdzeniami, że jest to irrelewantne dla sprawy).
